Instalacja artystyczna Chicago Architecture Biennial 2019
STATEMENT
Nie ma architektury bez koncepcji – doskonałej, jednoczącej idei. Jednakże, nie ma również architektury bez kontekstu – z wyjątkiem utopii.
Pytamy o relację między koncepcją i kontekstem oraz o sam kontekst. Używamy kontekstu, w odniesieniu do geometrii i kultury, do stworzenia idei instalacji – jej formy i procesu jej przekształcania.
Sklepienia Guastavino, „bóveda tabicada” czy kopuły płytkowe oraz kopuły geodezyjne Buckminstera Fullera i system „tensegrity” są dziedzictwem idei Leonarda da Vinci. Architektura kopuły rozwijała się przez wieki. Kopuła z definicji to wycinek sfery wieńczący budynek od góry. Co się stanie, jeśli wyjmiejmy kopułę z kontekstu? Czy kopuła będzie nadal kopułą, jeśli zostanie poddana działaniu prawa grawitacji? Jeśli spadnie, a nawet idąc dalej, jeśli będzie odwrócona?
Staramy się zdefiniować architekturę i jej komponenty przez zmianę ich kontekstu. Czym tak naprawdę jest kopuła i co sprawia, że dany obiekt definiujemy jako „kopuła” ?
Nowa Historia oznacza Nową Definicję. Przez ten eksperymentalny proces rozmywamy granice pomiędzy architekturą i jej składnikami. Nadajemy nowe znaczenie znanym już elementom budynku.
Poprzez niekonwencjonalne ich traktowanie, modyfikację przestrzenną maksymalizujemy relację obiektów ze środowiskiem. Nowa Historia budynku opiera się na kontraście. Odbicie Kopuły Guastavino przez pryzmat kopuły Tiffany’ego pokazuje kontrast między budynkiem zniszczonym a odnowionym. Ten eksperyment to debata nad przyszłością kościoła.
Nowa Historia kwestionuje aksjomatykę definicji podstawowych elementów architektury i ich kontekstu. Dzisiaj pytania „co”, „dlaczego”, „gdzie” są ważniejsze niż kiedykolwiek. Najlepszym narzędziem komunikowania się bezpośrednio ze społeczeństwem jest obiekt.
